|
TASYÒ:
NGAYON NA BA ANG BUKAS
SA HABILIN NG PANTAS?
Kabanata
7:
Walang
Banô sa mga Jedi!
Bumuntonghininga
si Annie, bago nagpatuloy sa isang mabigat ngunit napakabagal na
pagsasalita…
*
* *
I
can take that from other people, from foreigners, from unthinking
Filipinos, pero bakit sa iyo pang bestfriend ko maririnig yung
salitang ‘sila’ to refer to us???”
Matapos
sabihin ito nang may tumitinding damdamin, biglang inubos ni Annie
ang tubig sa kanyang baso. Tumayo
siya at sumenyas na pupunta sa “Ladies Room, “Excuse me…”
Naiwan
sa pagkakaupo si Wilma. Marahan
siyang umiiling-iling.
*
* *
Mahirap
palitan si Roland, ang dati nilang captain ball. Most valuable player nila iyon.
Kaya nga nanlumo silang lahat nang sinuspinde ng skwela
dahil sa pakikipag-away. Top scorer siya, mahusay na guard,
mahusay mang-agaw ng bola, at halos 100 percent mula sa free-shot
line. Sa rebound lang siya nahihirapan dahil di gaanong matangkad.
Tinungga
ng coach ang unang baso, inilapág ito, at nagsimulang magsalita.
“Unang-una,
di ako agree sa kahit pagbibiro lang n’yo kanina, Monchie, na
banô kayo. Kung banô
kayo, wala na kayo ngayon sa team!
Tandaan n’yo, walang banô na Jedi! May epekto na rin naman ang pagku-coach ko sa inyo, di ba?
Huwag n’yong kokontrahin ang kakayahan n’yo!
Magkakatotoo ‘yan, sige kayo!“
“Joke
lang po talaga, Sir!” sagot ni Monchie.
“Bad
joke! Corny! Bawal sa harap ko ang ganoon!”
“Sorry,
Sir!” dagdag pa ni Edil.
“Okey,
huwag na sanang mauulit, even as a joke!”
Now the second thing, at alam kong iyon talaga ang
hinihintay n’yo… Sino
ang napiling bagong captain ball natin?
Pero bago pa iyon…”
*
* *
Bumalik
din agad si Annie sa tabi ng kaibigan, na mabilis namang tinanong…
“Did
I upset you, Annie? Sorry,
di ko sinasadya!”
“Wala
‘yon! I really had to go, anyway, marami rin kasi tayong iniinom.”
Naggiit
pa si Wilma. “But I did upset you. Di ba? Well, anyway, huwag ka
rin naman sanang sobrang emotional about our defects.
We should give credit where credit it due, kasi the Koreans
are really good in their love for their country, and we Filipinos
do have our defects namang talaga, di ba?”
“Yun!
‘We Filipinos’! ‘Our defects’! Sa pagsabi mong ‘we
Filipinos’ okey na ako. Kinikilala mong parte ka ng mga Pilipino,
kahit maraming depekto kang nakikita ay okey lang na ilabas mo,
with due acknowledgement that you, like me, like all people
here... “ tumigil siya, at lumingon sa mga nakapaligid na halos
puro Koreano, bago nagpatuloy, “…i mean here in the
Philippines, are all part of it.”
*
* *
Kinuha
ng coach ang ikalawang baso at dahan-dahang nilasap ang unang
lagok mula rito. Sinasadya
niyang patagalin, sinasadya niyang ang mga naghihintay ng
sasabihin pa niya ay bahagya man lamang na mabitin.
“Suspense
muna!” sabat ni Edil.
Tawanan
ang lahat. May-nerbyos na tawa.
“Bago
iyon, may mas importante pang bagay.
Sinumang captain ball ay magtatagumpay lamang o kaya’y
papalpak depende sa kapasyahan ng bawat isa sa team na ibigay ang
makakaya niya ayon sa mahusay na teamwork.”
Iginala
ng coach ang kanyang paningin, at nang tila nakita na ang
hinahanap ay nagpatuloy siya.
“At
kailangang itanim sa isip ng lahat na kahit ang lahat ng mga team
sa ating liga ay isang buong team, para sa basketball bilang sport.
Magkakalaro tayo, hindi magkakalaban! Doon ka sumabit, di ba,
Roland?”
Lumingon
ang lahat sa tinukoy na manlalaro. Tahimik na palang pumasok ito
sa beerhouse nang marinig ang naunang pangungusap ni Coach Alvarez
bilang hudyat sa kanya ng huli.
“Opo,
Sir!” Salamat po,
Sir! Kumusta kayong lahat!”
Pinalakpakan
at pinaupo nila si Roland, at agad inabutan ng isang baso at isang
bote.
“Buti
na lang at di kayo nasangkot sa away na iyon na nagbunga ng
kanyang suspension sa Universal at pagkakatanggal sa pagiging
captain ball… He’ll play with the team again ‘pag natapos na
ang suspensyon niya.”
Sinuspinde
si Roland nang isang semestre bilang istudyante sa Universal
College, pero tinanggal na nang permanente bilang captain ball ng Jedi
Skywalkers.
Nagpatuloy
ang coach. “Now, can each of you commit to be a good teamplayer,
todo-buhos sa kakayahan, pero walang pikunan at anumang samaan ng
loob?”
Halos
sabay-sabay na tumugon ang lahat at nagpatuloy sa tahimik na
pakikinig nang bahagya pa ngang nakayuko.
*
* *
|
Kabanata
