|
TASYÒ:
NGAYON NA BA ANG BUKAS
SA HABILIN NG PANTAS?
Kabanata
6:
Ang
mga Pinoy Kasi!
Kinagabihan,
magkakasama sa isang beerhouse sa Sampaloc ang buong Jedi Skywalkers, ang
varsity basketball team ng Universal Colleges of the Philippines.
Masayang
nagbibiruan ang mga magkakasama sa koponan habang naghihintay sa
kanilang coach na nakatakdang ianunsyo sa kanila noon na mismo
kung sino ang napiling maging bago nilang captain ball matapos
matanggal sa puwesto ang dating captain ball dahil sa
pakikipagsuntukan sa isang manlalaro ng kabiláng team.
Pero
may ibang paksa si Orly sa masayang pagbulong niya sa katabing si
Monchie, na kapwa niya manlalaro at matagal nang kabarkada.
“’Tol.
Sinagot na ‘ko ni Liza!”
“Ha???”
gulat ang unang reaksyon ni Monchie bago naghabol ng biro.
“Paano kang sinagot, puro ligaw-tingin ka lang naman?
Ano’ng ginawa mo? Nilasing
mo? Tinutukan mo? Uminom
ka para magkalakas-loob na pumorma na nang seryoso?”
*
* *
Samantala,
sa Makati, masayang naghuhuntahan sina Annie Aguila at kaibigan
niyang kababaliklang mula sa Korea.
“Ang
sarap namang buhay nito! Sine na nga tayo kanina, may blow-out ka pa ngayon!
At masarap din pala ‘tong Korean food! Kung di pa ako
nagkaroon ng balikbayang best friend na Koreana na yata ngayon…”
tumawa si Annie, “hindi ko pa matitikman itong… ano na
nga’ng tawag dito???” Tumawa silang pareho.
“Kim-chi
iyan! Sobrang
nagustuhan ko ‘yan sa Seoul!
Kaya nga tayo dito sa Makati Avenue area pumunta dahil
k’wan na ‘to ngayon… Korean colony sa loob ng Pinas! Dito ko
unang natikman ‘to!”
“Pero
thanks talaga, Wilma, you’re really my best friend. Kunwari ka
pang you needed na mai-share ang mga experiences mo sa Seoul, pero
halata namang gusto mo lang akong aliwin sa nase-sense mong panic
na nabubuo na sa utak ko!”
“Well,
totoo naman na I want to share what I discovered about Koreans na
maganda siguro kung magaya ng mga Pilipino. You’d be surprised
to hear that I found—precisely what’s lacking among
Filipinos!”
“Ano,
pera?? Mga Jewels in
the Palace, gano’n? By
the way, ‘pinapalabas din ba r’on yung Jumóng?
*
* *
Hindi
na naghintay pa ang kabarkada ng anumang sagot mula kay Orly.
Sumigaw ito para marinig ng lahat—“May syota na si Orly!!!
Yeheyyy! Palakpakán natin! Normál na ‘tong katropa natin!”
May
ilang pumalakpak. Mas marami ang nagtanong. “Ano raw?”
Di
napigilan ni Orly ang malakas na pag-uulit ni Monchie sa kanyang
balita, “May syota na si Orly! Tasyó na niya si Liza! Yung
bespren niyang iskolar!
“Talaga???!
Gulat na tanong ng katabi nilang si Edil. “May ‘tinatago rin
palang asim ‘tong si Orly.
Alam kong marami siyang natitipuhang pormahan dito sa
Universal, pero ang alam ko d’yan, pasulat-sulat lang siya ng
mga poems. Tapos di naman siya nagkalakas ng loob na ibigay kay…
Sinu-sino na nga yung…”
Sumaló
si Monchie “Si Anna, si Lorna, at si Fe… atsaka si kuwan,
atsaka si ano… at… atsaka… hahaha!”
May
mga nakitawa sa paligid nila. Pero biglang tumahimik ang lahat
nang pumasok sa beerhouse ang hinihintay nilang…
“Coach!
Dito ka na, Sir! May baso ka na rito!
May tagay na!”
May
nag-imbitang iba pang grupo ng mga manlalaro mula sa ibang bahagi
ng beerhouse. “Sir! Dito, dalawa na ang baso mo! Hahaha!”
Kumibo
rin si Monchie. “Coach,
dito ka na sa mesa namin nina Orly! Dito, walang
contender sa pagiging captain ball!
Kasi, mga banô kaming players, at mas malala pa si Orly--
mas philosopher at romantic poet kaysa basketbolista. At lover boy
na rin ngayon! Hahaha!”
Noon
lang nakitawa si Coach Alvarez. “Wala naman talagang contenders
para maging captain ball ng Jedi.
I mean wala na. Napili na nga kasi ang bagong captain ball.
Anyway… uupo muna ako at titikim lang uli nitong…
ahhh! Ang saraaap!”
Tahimik
na pinanood ng lahat ang pag-inom niya. Naghihintay sa kanyang
ibubunyag. Sino kaya
sa kanila ang napili?
*
* *
“Loka,
hindi pera ang sinasabi kong kulang ng mga Pilipino!... hindi
lang pera!” nagsalo pa sila sa isang mahabang tawanan.
“Mahal ng mga Koreans ang bayan nila! Narinig mo
‘yon??? Dito
sa’tin, we tend
to dismiss that as kakornihan, tapos we complain endlessly about
the problems of the country. Sila, they really acted as one to
save their economy from the pits! Mare,
pinili nilang bilhin ang Korean goods kahit hindi ‘yon ang
pinakamura.”
At
ikinwento pa ni Wilma ang ginawa ng dating presidente ng bayang
iyon at ang ginawa rin ng mga mamamayan dahil may tiwala sila sa
presidente nila. Pati mga mayayaman ay nag-ambag ng mamahaling mga
alahas nila.
“Papaano
nga, may tiwala nga sila roon sa presidente nila! Eh dito…???”
“Dito,
wala nga tayong tiwala sa presidente, sa buong gobyerno, sa mga
mayayaman, sa mga pulitiko ng administrasyon, pati sa mga pulitiko
ng oposisyon! … Ni
wala na nga tayong tiwala at halos wala na ngang pakialam ang mga
Pilipino sa isa’t isa, eh!
Kanya-kanyang pamilya na lang ang iniisip…”
“Oo
nga…
“Why,
Filipinos are so disgusted even with themselves! The trouble with
Filipinos, nawala na sa kanila ang anumang sense of collectivity
as a nation!”
“Teka,
sandali, Wilma… Bakit
parang ihinihiwalay mo naman yata ang sarili mo? I noticed you
even used the
third-person pronoun
‘they’ to
refer to us! Bakit,
iiwan mo na ba kami at magse-settle na sa Seoul sa piling ng mga
Koreans na biglaan mo naman yatang naging mga idol?
Di ba iyan mismo ang sinasabi mong nawala na ang sense of
collectivity? Parte ka ng cause n’yon???”
*
* *
|
Kabanata
